من بشخصه، همونطور که برای شادی فقط لازمه به خودم اجازه بدم، و بگم که با وجود تمام اشتباهاتم، اونقدر خوب هستم که لایق شادی باشم، برای اهمیت ندادن به نظر بقیه و اهمیت ندادن به این قضیه که آیا ملت از من خوششون میاد یا نه، هم باید این اجازه را به خودم بدم، و خب میدونی، هنوز نداده ام! هنوز فکر میکنم ممکنه در نظرات ملت چیزای مفیدی وجود داشته باشن و برای رشد بهشون نیاز داشته باشم.

و خب کلا میدونی هنوز من نمی دونم چطور میتونم هم اینی که هستم را بپذیرم و دوست داشته باشم و هم به فکر تغییر باشم؟