آدم های مطمئن، آدم های دم گرمی هستند، کسایی که جوری از تصمیم هاشون حرف میزنن، و جوری رفتار میکنن انگار که در هر لحظه میدونن بهترین گزینه چیه و بی لحظه ای شک یا غفلت انتخابش می کنند و پیش میرن و همچنون که باور داشته اند در طی زمان هم بهشون ثابت میشه بهترین تصمیم را گرفته اند! لعنت بهشون حقیقتا! دارایی ای ارزشمند تر از این اطمینان به خود و خدا هم مگه هست؟ و احتمالا در این صورت هر کسی هم هر چقدر خودشو جر بده که حسِ بدی بهشون بده، فقط از کیسه ی خودش خرج کرده و در این اطمینان کذایی خللی وارد نخواهد ساخت، و در انتها او مثل بولدوزر مصمم و پر قدرت و مطمئن پیش خواهد رفت و فاک فینگر و خنده ی تمسخر آمیزش را نثار تمام طفلی های مشکوک خواهد کرد. :)

رمز موفقیتشون چیه واقعا؟ هوم، شاید اونا هم اطمینان را تمرین کرده اند فقط.