در عجب میمونم از کسایی که هنوز در تلاشن اثبات کنن مسیری که خودشون انتخاب کرده اند درست مطلقه و بقیه ی مسیر ها فاسد و تباهن، البته آزادن که زندگیشون را به این تلاش عبث بگذرونن، ولی واقعا کی اهمیت میده؟ و چی عوض میشه؟ جز اینکه ذهن خودشون بسته میمونه.
چراییِ وجود تفاوت های ما آدم ها در سبک زندگی و نگرش و انتخاب هامون، این نیست که ما را به قضاوت بنشونه که چی درست و چی غلطه، چی فاسد و چی متعالیه، چون هدف از آفرینش ماها تعیین درست و غلط نبوده، آفریننده ی ما قاعدتا خودش در این مورد استادتره و نیازی به کمک ما نداره و گذشته از اون این تفاوت ها وجود خواهند داشت حتی اگه ما باهاشون مخالف یا بر ضدشون باشیم، تنها فایده ای که این تفاوت ها میتونن برای ما داشته باشن اینه که تلاش کنیم نگاه های مختلف را درک کنیم، تلاش کنیم از زاویه دید هر کسی به دنیا نگاه کنیم و اینجوری افق نگاهمون را گسترده تر کنیم. فقط همین. و گر نه که هر کسی میتونه تا زمانی که در پیِ آزار نیست هر غلطی دلش میخواد بکنه و این به هیچ احدی ربطی نداره.
+علاوه بر تمام اینا ظاهر رفتار هیچ بنی بشری (تا زمانی که کاری به تو نداره) نمیتونه تعیین کنه که اون رفتار درسته یا غلط. مهم درونمایه و محتوا و چرایی اون کاره، و از نظر من تا زمانی که هدف از یک حرکت رشد و آگاهی باشه، و البته به هیچ کسی آزاری نرسونه، اون کار فارغ از ظاهرش درست ترین کارِ ممکنه.
