خب این وبلاگ من قبلا هم در آدرس (to-pass.ir) بوده (احتمالا در آینده ی نه چندان دور بازم برش گردونم به همون آدرس)، از این به بعد هم در ادامه ی اون خواهم نوشت، دلیل حذفش این بود که میخواستم آمار بازدید و عمر وبلاگم ریسِت بشه و واقعی باشه، ضمن اینکه شروعِ دوباره از صفر همیشه برام دلخواه بوده.

با این اوصاف واقعا نیازی به داشتن و نوشتنِ یک پُست به عنوان سرآغاز (یا توضیحات کلی) وجود نداره، ولی اگه بخوام جمله ای به این منظور بنویسم، این خواهد بود که اینجا من از تفکرات، دغدغه ها، فرضیه ها، نظریه ها، اعتقادات، باورها، کشفیات، تجربه ها، احساسات، دلخواه ها، ایده آل ها، ارتباطات و روزمره م و به کل هر حرفی که داشته باشم و شنونده ش را دور و برم پیدا نکنم می نویسم، دلایل اصلیم برای نوشتن 1)یاد گرفتن از زندگی و گذشته 2) سلف اکسپرشن، 3) پیشرفت در امرِ نوشتن و وبلاگنویسی و 4) ثبت خاطرات و حرف هام هست. قاعدتا از پیدا کردنِ دوست یا هم فکر توی این فضا خوشحال میشم ولی این هدفِ اصلیم از نوشتن نیست، پس نه از کسی دعوت و نه کسی را مجبور کرده ام و می کنم که این صفحه را بخونه، حتی به این خاطر لینک نظرات هم بسته ست، در نتیجه ی تمام اینا این بدیهیه و لزومی به گفتنش نیست که خواهشا اگه حرفای منو دوست ندارید، اوقات خودتون و نه من رو تلخ نکنید و صفحه را ببندید، ولی اگه حرفی داشتین که گفتنش از نگفتنش بهتره، یا حس می کنید طرز فکرمون شبیه به هم هست، با کمال میل توی لینک تماس با من حرف هاتون را می شنوم. متشکرم.

و سلام :) (برای بار nام)