من نمیتونم انتظار نداشته باشم، هی انتظار دارم، هی هر بار میخوره تو ذوقم، ولی باز انتظار دارم. انتظار مهربونی

دلم میخواد گرم باشم و فقط مهربونی باعثشه، و من به طرز مذبوحانه ای دنبالشم و این کلیشه تو ذهنم تکرار میشه که این مهربونی لعنتی رو خودت باید به خودت بدی!

+جدی؟

+بس کن. اون کافی نیست،

+هست؟

+نمیدونم شایدم هست، و شایدم من هیچ با خودم مهربون نیست. اگرچه این روزا در تلاشم خودم رو بذارم در اولویت.

*سخت شده بود برام اینجا نوشتن، امیدوارم که ادامه ش بدم و پاکش نکنم.